Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

throwing up

  • 1 varp

    I) n. casting, throwing, of a net.
    II) from verpa.
    * * *
    n. a casting, throwing; munn-varp, á-varp (qq. v.), and-varp, a sigh.
    II. in a spec. sense, a cast, of a net; hafi sá varp er fyrst renndi, Gþl. 426; á sá sild alla er varp á, id.
    2. a ‘casting’ or laying of eggs; egg-varp = egg-ver, freq. in Icel., esp. of eider-ducks; varpið hefir aukizt, tóa komin í varpið: æðar-varp, eider-ducks’ eggs; kríu-varp.
    3. the warping of a thing; skó-varp (q. v.), the stitched edge of a shoe; unn-varp, unn-vörpum, q. v.

    Íslensk-ensk orðabók > varp

  • 2 á-kast

    n. a throwing upon, casting at, Sks. 410: metaph. an assault, á. djöfla, Hom. 14: plur. taunts, Sturl. i. 21.
    COMPD: ákastasamr.

    Íslensk-ensk orðabók > á-kast

  • 3 brott-varp

    n. a throwing away, Sks. 388.

    Íslensk-ensk orðabók > brott-varp

  • 4 for-kast

    n. throwing ( hay) before cattle, Ísl. ii. 141.

    Íslensk-ensk orðabók > for-kast

  • 5 grjót-burðr

    m. throwing showers of stones (in a fight), Sturl. ii. 136.

    Íslensk-ensk orðabók > grjót-burðr

  • 6 grjót-kast

    n. throwing stones, Fas. iii. 243, Bs. i. 412.

    Íslensk-ensk orðabók > grjót-kast

  • 7 hand-sax

    n. a short sword, dirk, Fms. ii. 169, 268, 274, viii. 224. handsaxa-leikr, m. playing with dirks, by throwing them in the air and catching them by the hilt, Fb. i. 463.

    Íslensk-ensk orðabók > hand-sax

  • 8 hand-skot

    n. a throwing by hand, opp. to bogaskot ( shooting from a bow), Eb. 308, Fas. ii. 513, Fms. vi. 84, Bs. i. 621, Fb. i. 485.

    Íslensk-ensk orðabók > hand-skot

  • 9 HRÍNA

    (hrín; hrein, hrinum; hrinit), v.
    1) to squeal (of swine); h. við, to neigh to a horse (of a mare in heat);
    2) h. á (or á e-m), to take effect, esp. of imprecations.
    * * *
    pres. hrín; pret. hrein, pl. hrinu; part. hrinið:—
    A. To squeal like swine; stundum jarmaði hann sem geit eðr hrein sem svín, Greg. 50, Fas. iii. 148; hani, krummi, hundr, svín … | galar, krunkar, geltir, hrín, a ditty, passim.
    β. of an animal in heat; þá hljóp merr at hestinum ok hrein við, Edda 26; hrein hænan við hananum, Fs. 156.
    B. [A. S. hrînan = tangere], to cleave to, stick; það hrín ekki á, it will not stick, e. g. of throwing water on a duck’s back; það hrín ekki á svörtu, i. e. black ( spots) on black will not be seen.
    2. metaph. to take effect, hurt, esp. of curses or imprecations; mjök þykir þetta atkvæði á hafa hrinit, Ld. 154; ella mun ek mæla þat orð er alla æfi mun uppi vera í knérunni yðrum, ok mun á hrína, Anal. 186; ellegar hríni þat allt á þér sem ek hefi þér verst beðit, Fas. iii. 206, 390; þótti þat mjök hafa hrinit á er Ósvífr hafði spáð, Ld. 230; cp. áhrins-orð, curses that take effect.

    Íslensk-ensk orðabók > HRÍNA

  • 10 HÖGG

    * * *
    (dat. höggvi), n.
    1) stroke, blow; ljósta h. á dyrr, to knock at the door; skamma stund verðr hönd höggvi fegin, only a short while is the hand fain of the blow; eigi fellr tré við hit fyrsta h., no tree falls at the first stroke;
    2) beheading, execution (leiða e-n til höggs);
    3) fig. gap, breach (kom þá fljótt h. í liðit).
    * * *
    n., old dat. höggvi, Ó. H. 184, Fms. vii. 230, Nj. passim; gen. pl. höggva; [Shetl. huggie; Scot. hag; Dan. hug; Swed. hugg; cp. the verb höggva]:—a stroke, blow, esp. a stroke with an edged weapon, but also with a blunt one, Fms. vii. 191, 230, 297; laust hann selinn í svíma et fyrsta högg, Bs. i. 342; ljósta högg á dyr, to knock, Fs. 131, Nj. 28; í einu höggvi, of throwing a stone, Edda 72; högg loptsins, Skálda 174: sayings, skamma stund verðr hönd höggvi fegin, Nj. 64, 155, 213; eigi fellr tré við it fyrsta högg, Nj. 163, 224; eiga í höggvi við e-n, to have a quarrel, come to blows with a person; það sér ekki högg á vatni, a stroke in water is not seen, leaves no mark, of efforts without effect.
    2. slaughter, a beheading; leiddr til höggs, Grett. 85, Karl. 518, Clem. 58; dæma e-n til höggs, Blas. 49; slaughter of cattle, yxn er hann ætlaði til höggs, Eg. 181; strand-högg, q. v.
    3. a hewing down of trees, Dan. hugst, Grág. ii. 297; skógar-högg, 292; högg ok höfn, D. N.: a gap, kom þá skjótt högg í liðit, Fms. ix. 305.
    4. of an instrument; þela-högg, q. v.; saum-högg, q. v.; fjal-högg, a chopping-block.
    5. a ravine or a cut-like gap in a mountain. höggva-skipti, -viðskipti, n. exchange of blows, Fms. i. 38, v. 165, Eg. 581, Korm. 212, Fs. 48.

    Íslensk-ensk orðabók > HÖGG

  • 11 jarð-varp

    n. the act of throwing to the earth.

    Íslensk-ensk orðabók > jarð-varp

  • 12 JÓÐ

    n. baby (jóð ól Edda).
    * * *
    n. [this interesting word is prob. akin to óðal, auðr, eðli, referring to an old lost strong verb, jóða, auð, throwing light upon the sense of these words]:—a baby, Edda 108, Rm. 38; jóð ól Edda, jósu vatni, Rm. 7; ól ek mér jóð, Gh. 14, Skv. 3. 60 (Bugge); eiga jóð, Vkv. 31; fæða jóð, Am. 103; jóðs aðal, a baby’s nature, poët. of one sucking like a baby, Ýt. 13: poët., arnar-jóð, úlfs, gyldis, örnis jóð, an eagle’s, wolf’s, giant’s kin, Lex. Poët.; hauk-jóð, a hawk’s offspring, Rekst.; hún (the fox) á sér í holu jóð, hvað eiga þau að eta? Snót.

    Íslensk-ensk orðabók > JÓÐ

  • 13 KERRA

    * * *
    f. car, chariot (kerra sólarinnar).
    * * *
    1.
    u, f., gen. pl. kerrna, Stj. 288, [for. word], a car, chariot, Bret. 68, Stj. 204, 288, 387, Al. 42, Fb. i. 320; kerra sólarinnar, Edda 7; kerra Þórs, Nj. 131; eldlig k., Niðrst. 9; kerru gætir, a charioteer, Skálda 194, Pr. 477: the zodiacal sign, Rb. kerru-sleði, a, m. a kind of sledge, D. N.
    2.
    t, to force or throw the neck backwards; hnakka-kertr (part.), throwing the neck backwards; heldr en ekki hnakka-kertr, höndum stingr mjaðmir á, Hallgr.

    Íslensk-ensk orðabók > KERRA

  • 14 KNÚTA

    f. knuckle-bone, joint-bone.
    * * *
    u, f., mod. hnúta:—a knuckle-bone, joint-bone, head of a bone (lær-knúta, the hip joint); blóð hljóp milli leggjarins ok knútunnar, Bs. i. 179, 253; hann tekr svá við knútunni, þar fylgir leggrinn með, Fas 67. knútu-kast, n. a throwing with knuckle-bones, a game, Bárð. 176.

    Íslensk-ensk orðabók > KNÚTA

  • 15 MJÖÐM

    (gen. mjaðmar, pl. mjaðmir), f. hip; bregða e-m á m., to throw one’s antagonist by a hip-trick (mjaðmarbragð).
    * * *
    f., gen. mjaðmar, [Ulf. miduma = μέσον]:— the hip (prop. the middle of the body); á klæði hans yfir mjöðminni, Niðrst. 3; fyrir ofan mjaðmir, Eb. 240; hjó á mjöðmina, Nj. 253; mjöðm ok herðarblað, Fb. ii. 24; rist, kné, mjöðm, N. G. L. i. 312:—in wrestling, leiða e-n á mjöðm, Bárð. 35 new Ed.; or bregða e-m á mjöðm, Fas. iii. 573, of a wrestling trick of throwing one’s antagonist by a movement of the mjöðm, called mjaðmar-bragð, the hip-trick, cross-buttock, Fas. ii. 148. mjaðmar-bein and mjaðmar-höfuð, n. the hip-bone, Þiðr. 89, Finnb. 334; á nárann fyrir ofan mjaðmarhöfuð, Sturl. ii. 41. ☞ No other word in the language rhymes with mjöðm; see the curious ditty in which a man and a ghost cap verses, Ísl. Þjóðs. i. 464.

    Íslensk-ensk orðabók > MJÖÐM

  • 16 orða-framkast

    n. the throwing out a word, a chance proposal, Eb. 130, Fas. iii. 66.

    Íslensk-ensk orðabók > orða-framkast

  • 17 orm-garðr

    m. a ‘snake-pit,’ in tales of throwing men into pits full of snakes, Og. 28, Fas. (Ragn. S. ch. 15).

    Íslensk-ensk orðabók > orm-garðr

  • 18 SPJÓT

    * * *
    n. spear, lance, both for throwing and thrusting (skjóta, leggja spjóti).
    * * *
    n. [Dan. spyd; Swed. spjut; Germ. spiess; Engl. spit; A. S. spreôt; spjót being qs. sprjót, akin to sproti (?)]:—a spear, lance, both to throw and thrust (prop. of a wooden staff), K. Þ. K. 170, Nj. 8, 264, Fms. i. 44, viii. 352, Anal. 116; spjóts-skot, Fms. viii. 352, Fs. 17, Ó. H. 183, passim.
    COMPDS: spjótsfalr, spjótgarðr, spjótshali, spjótlag, spjótleggr, spjótalög, spjótsoddr, spjótskapt, spjótskepti, spjótsskepti, spjótspík.

    Íslensk-ensk orðabók > SPJÓT

  • 19 stein-kast

    n. a throwing stones, Fms. iii. 186, Grett. 151 A.

    Íslensk-ensk orðabók > stein-kast

  • 20 TAFL

    n.
    1) a board-game, ‘tables’, chess, draughts; sitja at tafli, leika t., at tafli, to play at chess; nú eru brögð í tafli, there is a trick in the game, there is foul play;
    2) the board with the pieces (taflit svarfaðist);
    * * *
    n., pl. töfl, [from the Lat. tabula, but borrowed at a very early time, for it is used even in the oldest poems]:—a game, like the Old Engl. tables or draughts, used also of the old hneftafl (q. v.), and later of chess and various other games; sitja at hnef-tafli, … Hvítserkr ok Sigurðr láta þegar falla niðr taflit, Fas. i. 285; leika skák-tafl, 523; þar vóru mjök töfl uppi höfð ok sagna-skemtan, ok mart þat er til híbýla-bótar mátti vera, Þorf. Karl. 407; þeir bitusk bæði um tafl ok kvátru, Sturl. i. 173; vera at tafli, Fs. 40; Valdimarr konungr lék at skáktafli … konungr sá eigi af taflinu, Fms. xi. 365; konungr bar aptr tafl hans, Ó. H. 167; konungr sat ok teflði hneftafl, ok nefndi maðrinn töfl (fem. sing.) konungs, … taflmaðrinn ætlaði at konungr mundi tala til taflsins, Fms. vi. 29; leika at tafli, Ó. H. 167: þá skildi á um tafl, of chess, Sturl. iii. 123; tafl em ek örr at efla, iþróttir kann ek níu, Orkn. (in a verse); ek em maðr hagari ok teflig hneftafl betr, Mork. 186; tefldi annarr Austmaðr við heima-mann Þorgils … kallaði Austmaðr á Sigurð at hann réði um taflit með honum, þvíat hann kunni þat sem aðrar iþróttir, ok er hann leit á, þótti honum mjök farit vera taflit, … en taflit svarfaðisk, 204, 205; um daginn eptir tefldi Grímr við Austmann ok rann at borðinu sveinn ok rótaði taflinu, Dropl. 31; Eiðr sat at tafli ok synir hans tveir, Ísl. ii. 359, Vigl. 17; jafnan skemtu þau Helga sér at tafli ok Gunnlaugr, Ísl. ii. 205: the pieces were of gold and silver, cp. gullnar-töflur, Vsp.; þar sátu konur tvær ok léku at hnet-tafli, ok var taflit allt steypt af silfri enn gyllt allt it rauða … en hann hefði taflit ok þat er fylgði, Gullþ. 20; taflborð ok tafl af lýsi-gulli gört, Fas. iii. 627: of walrus, tennr eigi stærri en göra má mjök stór knífskepti af eðr tafl, Sks. 127, cp. Skíða R. 164, Worsaae, Nos. 560–563; hnefa-tafl, skák-tafl, goða-tafl: in the phrases, verða tafli seinni, to be too late; Snorri kvað enn farit hafa sem fyrr, at þeir höfðu orðit tafli seinni enn Arnkell, Eb. 166; nú eru brögð í tafli, a trick in the game, foul play, Fas. iii. 607; merkti Ögmundr biskup at þá vóru brögð í tafli ok líkaði stórílla, Bs. ii. 318, cp. Þryml. 13; jarl kvað Aron svá tafli teflt hafa við sik ( played him such a game), at okkur sambúð mun skömm vera, Bs. i. 632.
    2. also of dice-throwing, dicing; en þeim er leggr fé við tafl eðr aðra hluti, verðar fjörbaugs-garð, Grág. ii. 198; enn eru þeir hlutir er þú skalt flýja ok varask, þat er drykkja, tafl, portkonur, Sks. 26.
    B. COMPDS: taflborð, taflbrögð, taflbyrðingr, taflfé, taflkast, taflmaðr, taflpungr, taflspeki.

    Íslensk-ensk orðabók > TAFL

См. также в других словарях:

  • Throwing — may refer to: *Throw (grappling), a martial arts and grappling technique that involves off balancing or lifting an opponent *Throwing (cricket), bowling a delivery in cricket with an elbow flexion degree higher than that set by the ICC *Knife… …   Wikipedia

  • Throwing — Throw ing, a. & n. from {Throw}, v. [1913 Webster] {Throwing engine}, {Throwing mill}, {Throwing table}, or {Throwing wheel} (Pottery), a machine on which earthenware is first rudely shaped by the hand of the potter from a mass of clay revolving… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Throwing — Throw Throw, v. t. [imp. {Threw} (thr[udd]); p. p. {Thrown} (thr[=o]n); p. pr. & vb. n. {Throwing}.] [OE. [thorn]rowen, [thorn]rawen, to throw, to twist, AS. [thorn]r[=a]wan to twist, to whirl; akin to D. draaijen, G. drehen, OHG. dr[=a]jan, L.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • throwing — adj. Throwing is used with these nouns: ↑elbow, ↑motion …   Collocations dictionary

  • throwing —    In pottery, throwing means making a pot from a piece of clay on a potter s wheel …   Glossary of Art Terms

  • throwing — metimas statusas T sritis Kūno kultūra ir sportas apibrėžtis Imtynių technikos veiksmas, kuriuo varžovas atplėšiamas nuo kilimo, pasukamas nugara kilimo link ir priverčiamas užimti pavojingą padėtį. atitikmenys: angl. shot; throw; throwing vok.… …   Sporto terminų žodynas

  • throwing — metimas statusas T sritis Kūno kultūra ir sportas apibrėžtis Lengvosios atletikos rungtis – sporto įrankio sviedimas į tolį. Yra ↑disko, ↑ieties, ↑kūjo, ↑granatos metimas. atitikmenys: angl. shot; throw; throwing vok. Schleudern, n; Werfen, n;… …   Sporto terminų žodynas

  • throwing — metimas statusas T sritis Kūno kultūra ir sportas apibrėžtis Sportininko kojų, liemens ir mojamosios rankos (rankų) koordinuotų judesių visuma, suteikianti išmetamam optimaliu kampu įrankiui didžiausią pagreitį. atitikmenys: angl. shot; throw;… …   Sporto terminų žodynas

  • throwing — metimas statusas T sritis Kūno kultūra ir sportas apibrėžtis Sportinių žaidimų (pvz., krepšinio, rankinio, ledo ritulio) technikos veiksmas, kuriuo žaidimo įrankis (kamuolys, ritulys) siunčiamas į taikinį (krepšį, vartus). atitikmenys: angl.… …   Sporto terminų žodynas

  • Throwing Muses — Жанры альтернативный рок Годы 1981 – наст. время Страна …   Википедия

  • Throwing It All Away — «Throwing It All Away» Canción de Genesis álbum Invisible Touch Publicación 9 de junio de 1986 Grabación …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»